سوزاک یا گونوره یک بیماری مسری منتقله از رابطه جنسی (STD) است. این بیماری ناشی از عفونت با باکتریایی به نام Neisseria gonorrhoeae ایجاد می شود. این باکتری موجب آلوده شدن مناطق گرم و مرطوب بدن، از جمله مجرای ادرار، چشم ها، گلو، واژن، مقعد و دستگاه تناسلی زنان (لوله های فالوپ، رحم و دهانه رحم) می گردد. عامل بیماری گونوره از طریق رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژنی منتقل می شود.
افرادی که شرکای جنسی متعدد داشته و یا افرادی که از کاندوم استفاده نمی کنند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار دارند. به همین ترتیب بهترین راهکار پیشگیری از این عفونت رابطه جنسی تنها با یک نفر و استفاده از کاندوم است. رفتارهایی که باعث می شود یک فرد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های محافظت نشده قرار گیرد نیز احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. این رفتارها عبارتند از سوء مصرف الکل و سوء مصرف مواد مخدر، به ویژه مصرف مواد مخدر داخل وریدی.
علائم این عارضه معمولا در عرض 2 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری ایجاد می شوند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به گونوره نشانه های قابل توجهی را تجربه نمی کنند. توجه کنید بیماران مبتلا به گونوره که علائم ندارد نیز حامل این بیماری بوده و می توانند آن را سرایت دهند. حتی در این شرایط احتمال انتقال عفونت بیشتر است.
مردان ممکن است تا چندین هفته پس از ابتلا به عفونت علائم قابل توجهی نداشته باشند. و بعضی از مردان ممکن است هرگز علائمی را تجربه نکنند. به طور معمول علائم عفونت پس از یک هفته نمایان می شوند. اولین علامت قابل توجه در مردان احساس سوزش یا دردناک شدن ادرار است. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، علائمی دیگری ظاهر می شوند که عبارتند از:
zibatan.com با توجه به پیچیدگی IBS و علائم آن، مدیریت اغلب به یک رویکرد چند وجهی نیاز دارد:
تغییرات رژیم غذایی اغلب اولین خط دفاعی در برابر علائم این سندروم روده است. بسیاری از بیماران از پیروی از یک رژیم غذایی با FODMAP کم سود می برند، که شامل کاهش کربوهیدرات های قابل تخمیر است که می تواند نفخ و گاز را تشدید کند. داشتن یک دفتر خاطرات غذایی می تواند به شناسایی عوامل محرک شخصی کمک کند.
چندین دارو برای مدیریت علائم خاص سندروم در دسترس هستند. داروهای ضد اسپاسم می توانند گرفتگی شکم را کاهش دهند، در حالی که ملین ها ممکن است برای IBS غالب یبوست استفاده شوند. برعکس، داروهای ضد اسهال ممکن است به افراد مبتلا به IBS غالب اسهال کمک کند.
درمان شناختی-رفتاری (CBT) و سایر مداخلات روانشناختی در کاهش بار روانی مرتبط با سندروم روده تحریک پذیر تا حدودی موثر بوده است. تکنیک های ذهن آگاهی نیز می توانند به مدیریت استرس و بهبود مکانیسم های مقابله ای کمک کنند.
برخی از تحقیقات پزشکی نشان می دهد که پروبیوتیک ها توانایی این را دارند که به بازیابی تعادل میکروبیوتای روده در افراد مبتلا به IBS کمک کنند. در حالی که تحقیقات در حال انجام است، سویه های خاصی با بهبود سلامت روده و تسکین علائم مرتبط هستند.
کیست مویی یا سینوس پیلونیدال زمانی اتفاق میافتد که فولیکول های مو با مو، باقی ماندههای پوست و باکتری ها مسدود می شوند و منجر به التهاب و عفونت می شوند. این بیماری می تواند به اشکال مختلف از جمله آبسه های حاد و مجاری سینوسی مزمن ظاهر شود. در حالی که بسیاری از افراد علائم خفیف را تجربه می کنند، برخی دیگر ممکن است با عوارض شدیدی مواجه شوند که نیاز به مداخله پزشکی دارد. در بیمارانی که وضعیت مزمن دارند و اقدامی برای عمل نمی کنند، ممکن است با ترکیدن کیست مویی خود مواجه شوند. در این موقع علائم و عوارض شدت پیدا میکند.
یکی از شایع ترین عوارض بیماری سینوس پیلونیدال عود عفونت است. حتی پس از مداخله جراحی، افراد ممکن است به دلیل برداشتن ناقص مجرای سینوسی یا فولیکول های مو، چرک مکرر را تجربه کنند. عود می تواند منجر به درد و ناراحتی مزمن شود که برای دستیابی به بهبودی نیاز به چندین روش جراحی دارد.
در موارد حاد، سینوس پیلونیدال می تواند به آبسه تبدیل شود که با تورم موضعی، قرمزی و درد شدید مشخص می شود. آبسه ممکن است برای کاهش علائم و جلوگیری از گسترش عفونت نیاز به تخلیه داشته باشد. در صورت عدم درمان، آبسه می تواند منجر به عفونت های سیستمیک شود که خطر قابل توجهی برای سلامتی به همراه دارد.
بیماری مزمن سینوس پیلونیدال می تواند منجر به درد و ناراحتی مداوم شود و بر کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. بیماران ممکن است نشستن طولانی مدت یا شرکت در فعالیت های بدنی را دشوار بدانند که منجر به پریشانی روانی و کناره گیری اجتماعی می شود.
بارداری دوران شیرین و لذت بخشی برای هر مادر است. اما اتفاق افتادن برخی ناراحتی ها و مشکلات گوارشی نیز در این دوره کاملا رایج و طبیعی هستند. یکی از این موارد، شقاق مقعدی است، عارضه ای که ممکن است در دوران بارداری بیشتر از هر زمان دیگری رخ دهد.
شقاق مقعدی می تواند برای مادران باردار درد و ناراحتی ایجاد کند، اما خوشبختانه راه های ایمن و موثری برای درمان و پیشگیری از آن وجود دارد. در این مقاله توصیه های تخصصی و روش های موثر برای کمک به مادران باردار برای مقابله با شقاق مقعد را به اشتراک میگذاریم.
مطلب پیشنهادی: بهترین دکتر شقاق در تهران
درک علل ایجاد شقاق مقعدی در بارداری گامی اساسی در مدیریت شرایط فعلی مادر و جلوگیری از ایجاد شقاق جدید به خصوص در دوران بارداری است.
در اینجا نگاهی عمیق تر به علل وجود شقاق مقعدی در این دوران می پردازیم:
بارداری تغییر قابل توجهی در تعادل هورمونی زنان ایجاد می کند. یکی از هورمون های کلیدی، پروژسترون است. که تولید آن در دوران بارداری افزایش می یابد. در حالی که پروژسترون برای طی کردن روند بارداری سالم بسیار مهم است. همچنین تأثیر آرامش بخشی بر عضلات بدن دارد.
این قسمت شامل ماهیچه های روده می شود که می توانند روند هضم را کند کنند. روند هضم کندتر به این معنی است که غذا برای مدت طولانی تری در روده باقی می ماند و به طور بالقوه منجر به یبوست می شود که یک عامل خطر برای ایجاد شقاق مقعدی است.
با رشد جنین، رحم در حال گسترش فشار بیشتری بر روده وارد می کند. این افزایش فشار نیز می تواند به ایجاد یبوست در بارداری کمک کند. تلاش برای دفع مدفوع سفت یا حجیم می تواند منجر به پارگی مخاط مقعد و در نتیجه شکاف یا همان شقاق مقعدی شود.
یبوست یک مشکل شایع در دوران بارداری و یکی از علل اصلی شقاق مقعد است. مدفوع سفت هنگام دفع می تواند باعث پارگی های جزئی در مقعد شود. علاوه بر این، زور زدن در حین حرکات روده، که در یبوست رایج است، می تواند خطر ایجاد شقاق را بالا ببرد.
در صورتی که خود را به انجام کارهای درست و زندگی سالم عادت دهید، میتوانید به راحتی از این زخم سوزاننده جلوگیری کنید.
حفظ عادات غذایی خوب منشا پیشگیری از شقاق مقعدی به ویژه در دوران بارداری است. در اینجا نگاهی دقیق به توصیه های رژیم غذایی و فواید آنها داریم.