علت ترشحات زرد رنگ و چرکی بعد از عمل فیستول چیست؟
ترشحات زرد و چرکی پس از عمل فیستول می تواند دلایل متعددی را نشان دهد، از جمله:
- عفونت: شایع ترین علت ترشحات زرد و چرکی عفونت است. اگر باکتری در این حین یا بعد از عمل، محل جراحی را آلوده کند، می تواند منجر به عفونت شود. خروج چرک نشانه این است که بدن در حال مبارزه با عفونت است.
- بهبود کند زخم: ترشحات زرد رنگ همچنین می توانند نشانه تاخیر در بهبود زخم باشند. این عارضه ممکن است در صورتی اتفاق بیفتد که زخم کامل خوب نشده یا عوارضی مانند خراش زخم یا از بین رفتن لایه ترمیم شده وجود داشته باشد.
- تشکیل آبسه در مقعد: گاهی اوقات، پس از عمل فیستول، ممکن است آبسه ایجاد شود. آبسه مجموعه ای از چرک در بافت های بدن یا اندام ها است. ترشحات زرد یا چرکی ممکن است از یک حفره آبسه تخلیه شوند.
- واکنش طبیعی خارجی: در برخی موارد، واکنش بدن به جسم خارجی مانند نخ های بخیه یا مش جراحی که در طول عمل استفاده می‌شود، می‌تواند باعث پاسخ التهابی باشد که منجر به ترشحات زرد یا چرکی شده است.
- فیستول یا مجرای سینوسی باقیمانده: اگر فیستول به طور کامل بریده نشده باشد یا اگر مجرای سینوسی باقی مانده باشد، به ترشح ادامه داده که ممکن است زرد یا چرکی به نظر برسد.
- مایع سروزی: در برخی موارد، به خصوص در اوایل روند بهبود، ترشحات زرد رنگ ممکن است مایع سروزی مخلوط با مقادیر کمی خون یا سلول های التهابی باشد که بخشی از روند طبیعی برای بهبودی است. با این حال، اگر چرکی شود یا مقدار ترشحات افزایش یابد، می تواند نشان دهنده عفونت باشد.
سایر عوارض دوره نقاهت فیستول مقعدی
در طول دوره نقاهت پس از عمل فیستول رکتوم، عوارض متعددی ممکن است ایجاد شود، از جمله:
- عود فیستول: با وجود انجام جراحی، خطر عود فیستول وجود دارد. این اتفاق ممکن است در صورتی بیفتد که کل مجرا در طول جراحی اولیه توسط دکتر فیستول به اندازه کافی برداشته نشده باشد یا به دلیل عوامل دیگری مانند بهبود ضعیف زخم یا شرایط زمینه ای باشد.
- بی اختیاری مدفوع: در برخی موارد، بیماران ممکن است به دنبال عمل فیستول رکتوم دچار بی اختیاری موقت یا دائمی مدفوع شوند. این عارضه می تواند به دلیل آسیب به ماهیچه های اسفنکتر مقعد در طی جراحی یا سایر عوامل موثر بر کنترل روده باشد.
- تشکیل تنگی: تشکیل بافت اسکار در محل جراحی گاهی اوقات می تواند منجر به باریک شدن رکتوم یا کانال مقعدی شود که به آن تنگی مقعد می گویند. که می تواند علائمی مانند مشکل در دفع مدفوع، درد در هنگام اجابت مزاج و یبوست ایجاد کند.
- درد مزمن: برخی از افراد ممکن است حتی پس از دوره بهبودی اولیه درد مزمن را در ناحیه لگن یا اطراف محل جراحی تجربه کنند. درد مزمن می تواند به دلیل آسیب عصبی، تشکیل بافت اسکار یا عوامل دیگر باشد.
- اثرات روانی: مقابله با چالش های فیزیکی و عاطفی عمل فیستول رکتوم و دوره بهبودی آن می تواند تأثیر روانی قابل توجهی بر برخی افراد داشته باشد. اضطراب، افسردگی و تغییرات در تصویر بدن نگرانی های رایجی هستند.
- https://clinic-hpv.blogspot.com/2024/07/blog-post_10.html
سوزش مقعدی در بارداری
سوزش مقعد در دوران بارداری می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:
- تغییرات هورمونی: هورمون های بارداری می توانند بر سیستم گوارشی تأثیر بگذارند و منجر به تغییر در عادات روده، یبوست و افزایش حساسیت در ناحیه مقعد شوند.
- افزایش فشار روی ناحیه لگن: رحم و جنین در حال رشد می توانند به ناحیه لگن از جمله راست روده و مقعد فشار وارد کنند که منجر به ناراحتی، تحریک و سوزش مقعد می شود.
- یبوست: تغییرات هورمونی، عوامل رژیم غذایی و فشار از رحم در حال رشد می تواند به یبوست در دوران بارداری کمک کند. زور زدن در حین حرکات روده می تواند ناحیه مقعد را تحریک کرده و باعث احساس سوزش شود.
- بواسیر: هموروئید وریدهای متورم و ملتهب در راست روده یا مقعد است که در دوران بارداری به دلیل افزایش فشار روی ناحیه لگن و تغییرات هورمونی شایع است. هموروئید می تواند باعث خارش، سوزش و درد در ناحیه مقعد شود.
- مشکلات گوارشی: بارداری همچنین می تواند شرایط گوارشی از قبل موجود مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، بیماری التهابی روده (IBD) یا سایر اختلالات گوارشی را تشدید کند که ممکن است باعث سوزش و ناراحتی مقعد شود.
- عفونت: در برخی موارد، سوزش مقعد در دوران بارداری ممکن است به دلیل عفونت هایی مانند عفونت های مخمری، عفونت های باکتریایی یا عفونت های مقاربتی باشد که بر ناحیه مقعد تأثیر می گذارد.
- تحریک پوست: اصطکاک، رطوبت، یا
تحریک ناشی از لباس، محصولات بهداشتی، یا پاک کردن بیش از حد می تواند باعث
تحریک پوست و سوزش در ناحیه مقعد شود.
مهم است که در مورد علائم سوزش مقعدی مداوم یا شدید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا علت زمینه ای مشخص شود و درمان مناسب دریافت شود. دکتر شما می تواند راهنمایی هایی را در مورد مدیریت ناراحتی مقعدی در دوران بارداری ارائه دهد و اطمینان حاصل کند که هم سلامت شما و هم سلامت کودک شما محافظت می شود. - https://farsiro.com
منبع: https://cliniczarei.com/articles/%D8%B3%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF/
علائم عفونت بعد از عمل هموروئید
عفونت در بدن هر بیمار ممکن است به شکل های مختلفی نمایان شود. این نشانه ها عبارتند از:
- افزایش درد: اگر درد شدید یا مزمنی را در محل جراحی تجربه کردید که بعد از مصرف داروهای مسکن تجویز شده تسکین نیافت، می تواند نشانه ای از عفونت باشد.
- قرمزی و تورم: ناحیه اطراف محل جراحی ممکن است هر روز بیشتر از قبل قرمز و متورم شود. یا زمانی که آن را لمس کردید، احساس گرما داشته باشید. که نشان دهنده التهاب و عفونت احتمالی است.
- تب: تب یکی از علائم شایع عفونت است. اگر بعد از جراحی بواسیر خود دچار تب شدید، به خصوص اگر با علائم دیگری همراه باشد، ممکن است نشان دهنده عفونت باشد.
- چرک یا تخلیه: اگر متوجه چرک یا هر نوع ترشحی از محل برش شدید، به احتمال زیاد نشانه عفونت زخم است.
- بوی بد: بوی نامطبوع یا بدی که از محل جراحی می آید نیز می تواند نشانه عفونت باشد.
- خارش زیاد: در حالی که مقداری خارش در طول فرایند بهبودی طبیعی است، خارش مداوم یا شدید، به ویژه زمانی که با علائم دیگر همراه باشد، ممکن است نشان دهنده عفونت باشد.
روشهای درمان عفونت بعد از عمل هموروئید در خانه
درمان عفونت پس از جراحی هموروئید معمولاً شامل ترکیبی از مداخلات پزشکی برای رفع عفونت و ارتقای بهبودی است. در اینجا چند روش متداول درمانی وجود دارد:
- آنتی بیوتیک ها: اگر عفونت ماهیت باکتریایی داشته باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک هایی را برای کمک به مبارزه با عفونت تجویز کند. توجه کنید که باید دوره آنتی بیوتیک را حتما سر ساعت و طی دوره آن مصرف کنید.
- حمام سیتز گرم: استفاده از حمام سیتز گرم می تواند به تسکین محل جراحی، کاهش التهاب و بهبودی سریع کمک کند. دستورالعمل های دکتر هموروئید خود را در مورد تعداد دفعات حمام سیتز و مدت زمان آن انجام دهید.
- مراقبت از زخم: مراقبت مناسب از زخم برای جلوگیری از عفونت بیشتر و بهبود بهبود ضروری است. پزشک شما ممکن است تمیز و خشک نگه داشتن محل جراحی، تعویض منظم پانسمان ها و استفاده از داروهای موضعی در صورت نیاز را توصیه کند.
- استراحت و ریکاوری: دادن زمان به بدن برای استراحت و بهبودی پس از جراحی بسیار مهم است. تا زمان بهبودی کامل از انجام فعالیت‌های سنگین، بلند کردن اجسام سنگین یا سایر فعالیت‌هایی که ممکن است محل جراحی را تحت فشار قرار دهند، خودداری کنید.