آزمایش پاپ اسمیر به تشخیص تغییرات غیرطبیعی دهانه رحم ناشی از عفونت HPV کمک می کند. در حالی که به طور مستقیم زگیل را تشخیص نمی دهد، می تواند وجود ویروس اچ پی وی که از قبل وجود داشته را نشان دهد.
عمل لاپاراسکوپی در حقیقت یک روش کم تهاجمی برای بررسی کامل لگن، روده، معده و تشخیص هرگونه ناهنجاری در این نواحی از بدن است. از این روش ممکن است به عنوان نوعی عمل جراحی نیز توسط متخصص کمک گرفته شود. در این صورت به آن عمل جراحی لاپاراسکوپی می گویند. این روش اغلب برای بیماران مناسب تر از سایر روش های جراحی است. به این دلیل که کم تهاجمی و بدون عوارض است.
لاپاراسکوپی https://cliniczarei.medium.com/%D9%84%D8%A7%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%BE%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%AF%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-cb91b66390a0به انگلیسی (Laparoscopy) در عین حال که یک روش برای تشخیص بیماریهای معده و لگن است، یک روش درمانی برای رفع عوارض در این اعضا نیز به شمار می رود. در این روش ابتدا جراح کولورکتال یا متخصص روده و گوارش با استفاده از یک لوله باریک به نام لاپاراسکوپ که سر آن دوربین کوچکی نصب شده، قسمت مورد نظر از دستگاه گوارش شما را بررسی میکند.
جراحی که نزد او برای معاینه مراجعه کردید، لاپاروسکوپ را از طریق یک برش کوچک (انسزیون) به اندازه نیم اینچ یا کمتر در شکم (قسمت مورد نظر برای معاینه) وارد می کند. متخصصان ممکن است تا سه برش دیگر نیز بسته به لزوم ایجاد کنند تا ابزارهای جراحی مورد نیاز را وارد کرده و بتوانند پس از مشاهده دقیق اندام های داخلی شکم، هرگونه مشکل یا ناهنجاری را تشخیص دهند.
پزشک معالج از یک مانیتور واضح برای مشاهده تصاویر داخلی شکم یا لگن شما از طریق لوله لاپاراسکوپ به صورت زنده استفاده میکند. جراحان با استفاده از مشاهده هم زمان می توانند حرکات دستان خود را در طول جراحی با دقت کنترل و هدایت کنند.
متخصص گوارش یا کولورکتال اغلب زمانی تشخیص با روش لاپاراسکوپی را تجویز میکند که سایر آزمایش های تشخیصی قادر به شناسایی علت بیماری شما نباشند. علاوه بر این، می توان از این روش به عنوان یک راه موثر برای نمونه برداری از بافت ها (بیوپسی) جهت انجام آزمایش های تخصصی و بررسی های دقیق تر یاد کرد.
بسیاری از روش های عمل جراحی سنتی پر عوارض میتوانند با این راه حل جایگزین شوند. که عبارتند از روش های جراحی زیر:
این بیماری معمولاً با معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. در مواردی که رکتوم پس از دفع خود به خود به داخل بازمی گردد، ممکن است پزشک از بیمار بخواهد هنگام معاینه زور بزند تا بیرون زدگی را مشاهده کند.
برای تشخیص افت داخلی، ممکن است از روش هایی مانند سونوگرافی، رادیوگرافی تخصصی و اندازه گیری عملکرد عضلات مقعدی (مانومتری آنورکتال) استفاده شود. در صورت وجود خونریزی مقعدی، پزشک ممکن است آزمایش های تکمیلی برای بررسی بیماری هایی مانند سرطان روده انجام دهد.
حدود ۱۱٪ از کودکان مبتلا به افت رکتوم به فیبروز کیستیک دچار هستند، بنابراین انجام آزمایش برای این بیماری در کودکان ضروری است.
نوع درمان به سن بیمار، شدت افت و وجود مشکلات دیگر در لگن بستگی دارد. روش های درمانی شامل:
گاهی جراحی برای تثبیت رکتوم ضروری است که میتواند از طریق شکم یا مقعد انجام شود. یکی از روشها شامل متصل کردن رکتوم به استخوان مرکزی لگن (ساکروم) است. روش دیگر برداشتن قسمت بیرونزده و پیوند مجدد روده برای بازگرداندن عملکرد طبیعی آن میباشد.
عمل جراحی شکمی معمولاً نتایج بهتری در بلندمدت دارد، اما برای سالمندان ممکن است جراحی از طریق مقعد توصیه شود، زیرا بهبودی از آن راحتتر است.
یک روز قبل از جراحی، بیمار باید ناشتا باشد و ممکن است نیاز به مصرف محلول های خاصی برای پاکسازی روده داشته باشد. پس از بستری در بیمارستان، متخصص بیهوشی وضعیت بیمار را ارزیابی کرده و نوع بیهوشی مناسب را تعیین می کند. ممکن است داروهایی برای آماده سازی پیش از جراحی تجویز شود که باعث خواب آلودگی بیمار می شود.
انواع مختلف جراحی برای اصلاح افت رکتوم شامل موارد زیر است: