روش درمانی اسکلروتراپی بواسیر شامل تزریق یک محلول شیمیایی منقبض کننده به داخل توده هموروئید است که بافت را بسته و خونرسانی به آن را کاهش می دهد.
جای زخم باعث فروپاشی رگ و انقباض و سفت شدن توده شده؛ به طوری که در نهایت 4 تا 6 هفته پس از تزریق اسکلروتراپی چروک می شود. از این تکنیک می توان برای درمان بسیاری از توده های مقعدی به طور همزمان استفاده کرد.
این روش بسیار ایمن است و معمولاً عوارض جانبی کمی را بیمار تجربه می کند. در برخی موارد، بیماران ممکن است در طی دو روز پس از درمان درد خفیفی را تجربه کنند. خونریزی خفیف مقعدی نیز ممکن است برای مدت کوتاهی رخ دهد.
اگر تکنیک استفاده از رابربند برای بواسیر موثر نباشد، پزشک ممکن است اسکلروتراپی را جایگزین کند.
زیرا برای درمان با رابربند، توده ها باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا با نوار الاستیک بسته شوند و زمانی که رگ های هموروئیدی برای این کار خیلی کوچک هستند، معمولاً از اسکلروتراپی استفاده می شود.
اسکلروتراپی (Sclerotherapy) یک روش غیر جراحی است. پزشکان همچنین ممکن است از آن برای درمان سایر اختلالات عروق خونی و لنفاوی بجز درمان هموروئید استفاده کنند.
این محلول تزریقی اسکلروزانت نامیده می شود و رگ مورد نظر را تحریک کرده تا متورم شوند. این تورم جریان خون یا مایع لنفاوی را قطع کرده و رگ ها را منقبض می کند.
بسته به اندازه آن، به یک سیاهرگ ممکن است بیش از یک بار تزریق شود. درمان باید به فاصله هفته ها یا ماه ها انجام شود. ممکن است در طی یک جلسه درمانی چندین ورید تزریق شود.
در حقیقت اسکلروتراپی اصلی ترین روش برای درمان واریس است که می تواند نشانه ای از نارسایی مزمن وریدی باشد.
وریدهای واریسی به سیاهرگ هایی گفته می شود، معمولاً در پاها، که به دلیل عملکرد ضعیف دریچه های سیاهرگ متورم و برآمده می شوند. در نتیجه خون در رگ ها جمع شده و ممکن است درد، خارش و تغییر رنگ در پوست ایجاد کند.
اسکلروتراپی وریدهای واریسی را تا زمانی که ناپدید شوند کوچک می کند و خون به وریدهای سالم تر تغییر مسیر می دهد.