سویه های درمان هموروئید به شدت و نوع آن بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:
https://www.tarafdari.com/node/2568204
اصلاح سبک زندگی:
افزایش دریافت فیبر از طریق رژیم غذایی یا مکمل ها برای نرم کردن مدفوع.
نوشیدن آب زیاد برای جلوگیری از کم آبی بدن و سهولت حرکات روده.
اجتناب از نشستن طولانی مدت یا زور زدن در هنگام اجابت مزاج.
درمان های خانگی:
حمام نشستن گرم برای کاهش درد و التهاب.
کرم ها، پمادها یا شیاف های بدون نسخه حاوی هیدروکورتیزون.
استفاده از کمپرس سرد برای کاهش تورم
اقدامات پزشکی:
بستن نوار لاستیکی: یک نوار لاستیکی کوچک در اطراف پایه یک هموروئید داخلی قرار می گیرد تا جریان خون آن قطع شود.
اسکلروتراپی: یک محلول شیمیایی به بواسیر تزریق می شود که باعث کوچک شدن آن می شود.
انعقاد مادون قرمز: یک منبع حرارتی برای سخت شدن و تخریب بافت هموروئید استفاده می شود.
هموروئیدکتومی: برداشتن بواسیر بزرگ یا شدید با جراحی.
هموروئیدوپکسی منگنه: این روش بافت هموروئید را تغییر مکان می دهد و جریان خون را به آن کاهش می دهد.
در حالی که هموروئید به طور کلی خطرناک نیست، ممکن است عوارضی ایجاد شود، از جمله:
بواسیر ترومبوز شده: زمانی که لخته خون در هموروئید خارجی تشکیل می شود و باعث درد و تورم شدید می شود.
کم خونی: از دست دادن خون مزمن ناشی از هموروئید می تواند منجر به کم خونی و در نتیجه خستگی و ضعف شود.
هموروئید خفه شده: اگر خون رسانی به هموروئید پرولاپس قطع شود، می تواند منجر به درد شدید و مرگ بافت شود.
عفونت: بواسیر ممکن است عفونی شود و منجر به عوارض بیشتر شود.