فیستول یکی از بیماری‌های به شدت عفونی است که با دارو و پماد از بین نرفته و باید فوراً جراحی شود، این عارضه در صورت تعلل ذر جراحی به سرعت پیشرفت کرده و عفونت به بافت‌های اطراف منتقل و مسیر فیستول طولانی‌تر خواهد شد. 5 روش رایج برای جراحی فیستول وجود دارد. در ادامه به بررسی روشهای جراحی فیستول می پردازیم:
بیماری فیستول یا ناسور به ایجاد یک مسیر یا تونل غیرطبیعی مابین دو عضو از بدن گفته می‌شود. در مورد فیستول مقعدی این مسیر از مابین بخشی از روده (معمولاً راست روده) شروع شده و با عبور از عضله مقعد، روی پوست اطراف مقعد به اتمام می‌رسد. علائم این بیماری از عفونت، تا درد و سوزش و ترشحات عفونی و بد بو متغیر است. مشاهده عکس فیستول می‌تواند به فهم راحت‌تر آن کمک کند.
1.عمل فیستول با لیزر
عمل فیستول با لیزر
در حال حاضر بهترین روش جراحی فیستول، با لیزر می‌باشد. لیزر بهترین روش قطعی، سرپایی، بدون درد یا خونریزی است، که می‌تواند در کمتر از نیم ساعت فیستول را از بین ببرد. برخلاف جراحی‌های دیگر برای انجام لیزر فقط بی حسی موضعی استفاده می‌شود، و بلافاصله بعد از عمل هم بیمار مرخص شده و یک روز بعد می‌تواند روند عادی زندگی را از سربگیرد. در ضمن لیزر فیستول احتمال عود مجدد بیماری را نیز به حداقل کاهش خواهد داد.
برای اطلاعات بیشتر بر روی دکمه زیر کیلیک کنید :
2.عمل فیستول چیست؟
فیستولوتومی یا همان عمل فیستول، یک راه قدیمی تر ولی پر دردسر برای درمان این بیماری است. در این روش کار درمان بدون استفاده از هیچ تکنولوژی خاصی، و تنها با تیغ انجام می‌شود.
قبل از هر چیز بگوییم که جراحی سنتی به مجموعه ای از روش‌ها و تکنیک‌های تهاجمی گفته می‌شود، که هدف از آنها برطرف کردن بیماری است. این جراحی‌ها در بیمارستان و تحت بیهوشی انجام می‌شوند. فیستولوتومی نیز یکی از تکنیک‌های جراحی فیستول است.
فیستولوتومی رایج ترین روش برای عمل جراحی این بیماری است. این درمان با استفاده از چاقوی جراحی و با هدف از بین بردن مجرای فیستول انجام می‌شود. برای این منظور مسیر غیر طبیعی یا همان مجرای، شکافته می‌شود و پس از تخلیه عفونت و قطع و حذف بخشی از موضع درگیر با بیماری، مجددا بخیه زده می‌شود.
البته در بیشتر موارد زخم را بخیه نمی زنند تا از داخل به سمت خارج ترمیم شود. برای ترمیم کامل زخم به حدود 1 الی 2 ماه زمان نیاز داریم. در آخر زخم به صورت یک شیار کوچک روی پوست باقی می‌ماند.
برای درمان فیستول‌های پیچیده‌تر ممکن است نیاز به قطع کردن قسمتی از عضله باشد. اگر مقدار قابل توجهی از ماهیچه اسفنکتر قطع شود یا اگر کل کانال‌ها یافت نشد، ممکن است فیستولوتومی در دو مرحله انجام شود.
همچنین در مواردی که خطر جدی برای قطع عضله و بی اختیاری وجود دارد. از سایر تکنیک های جراحی استفاده می‌شود.
معمولاً پزشک قبل از اقدام به جراحی فیستول مصرف داروهای آنتی بیوتیک را تجویز می کند تا میزان عفونت کاهش یابد. برای اطلاعات بیشتر در مورد داروهایی که باید مصرف کنید، صفحه درمان فیستول با دارو را مطالعه کنید.
فیلم عمل جراحی فیستول
همان طور که در تصویر نیز مشخص است پزشک پس از تعیین مسیر دقیق فیستول ، مسیر آن را برش می دهد. برای اطلاعات بیشتر فیلم جراحی فیستول را مشاهده کنید:
معایب جراحی فیستول
عمل جراحی فیستول مقعدی حساس است. زیرا عضله مقعدی، تعداد زیادی اعصاب داشته و در صورت آسیب امکان بروز هر نوع عارضه ای وجود دارد. برخی از مهم‌ترین عوارض عمل فیستول عبارتند از :
احتمال آسیب عضله مقعدی و ایجاد بی اختیاری در کنترل مدفوع و گاز روده
احتباس ادرار و مدفوع
خونریزی شدید
تشکیل لخته خون
درد
عفونت زخم به علت باز بودن موضع
نیاز تعویض مرتب پانسمان ها (برای جلوگیری از عفونت)
تنگی دریچه مقعدی
عود مجدد بیماری
صرف هزینه بالا
نیاز به بیهوشی و بستری در بیمارستان ( حداقل بیمار باید 2 شب را در بیمارستان بستری شود.)
طولانی شدن مدت زمان درمان، (حداقل به 2 ماه زمان برای بهبود کامل نیاز است.)
هزینه درمان فیستول با لیزر
3.قرار دادن ستون (نخ)
جراحی فیستول با نخ ستون
در مواردی که مسیر فیستول در موضعی حساس واقع شده است. جراحی به روش فیستولوتومی می تواند خطر بی اختیاری در کنترل گاز روده و مدفوع را افزایش دهد. بنابراین از روشهای مثل ستون استفاده می‌شود.
در این روش جراح رشته ای از ابریشم یا لاتکس (ستون) و یا در مواردی لوله تخلیه را در فیستول قرار می‌دهد تا به تخلیه عفونت کمک کند. با جابجا کردن روزانه این نخ، توسط بیمار به تدریج عضله پشت این نخ ترمیم می‌شود. البته که برداشتن نخ ستون درد شدیدی را به همراه خواهد داشت.
مدت زمان نخ فیستول چقدر است؟
این نخ باید هر روز جا به جا شود. بسته به به وضعیت بیمار و طول فیستول باید بین 6 تا 12 هفته در مجرای باقی بماند. برداشتن نخ فیستول باید توسط پزشک انجام شود.
معمولاً این روش به تنهایی اثر گذار نیست. در بیشتر موارد از ترکیب ستون و لیزر همزمان استفاده می کنند. به این صورت که 70% از مسیر بریده شده و در 30% مابقی نخ قرار داده می‌شود.
معایب ستون
نیاز به مراجعه هر روز نزد پزشک و تحمل درد شدید
طولانی شدن دوره درمان
خطر عفونت و خونریزی
خطر عود مجدد بیماری
نیاز به انجام سایر روشهای درمان همزمان با ستون که این امر افزایش هزینه های درمان را نیز به دنبال دارد.
4. چسب فیبرین
برای این درمان مجرای فیستول را با چاقو باز شده و عفونت آن تخلیه می‌شود. سپس دریچه داخلی مقعد با بخیه بسته می‌شود و چسب مخصوص ساخته شده از پروتئین فیبری (فیبرین) به داخل مجرای تزریق می‌شود.
تزریق این ماده می تواند به بسته شدن فیستول کمک ویژه ای نماید، اما به معمولاً به تنهایی پاسخگوی درمان نخواهد بود.
عوارض
عوارض این درمان می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد،
آبسه
جابه جایی پلاگین
5. پلاگین بیولوژیکی
در این روش جراحی با استفاده از مخاط روده، پلاگین بیولوژیکی ساخته می‌شود، این پلاگین مخروط مانند درون تونل فیستول قرار داده می‌شود تا به تدریج بافت های تازه در رو و اطراف آن رشد کنند. برای درمان با پلاگین باید حداقل بیمار 24 ساعت را در بیمرستان بستری شود، و درمان کامل با این روش ممکن است به هفته ها زمان نیاز داشته باشد.
آمارها نشان داده درمان با روش پلاگین در 80% موارد موفقیت آمیز می باشد.
عوارض پلاگین
عوارض احتمالی جراحی به روش ، پلاگین بیولوژیکی به این شرح است :
درد
آبسه
جابجایی پلاگین
مراقبتهای بعد از عمل فیستول
عمل جراحی فیستول مقعد
مراقبت بعد از عمل فیستول مقعدی می تواند به نتیجه گیری بهتر از درمان کمک کند. بهبودی کامل پس از جراحی به چندین هفته زمان نیاز دارد. انجام راهکارهای زیر به کاهش این مدت زمان و خطر بروز عوارضی مثل عفونت کمک می کند.
از زخم خود مراقبت کنید و پانسمان آن را مرتباً تعویض نمایید.
رعایت بهداشت می تواند به نتیجه گیری بهتر از درمان کمک کند.
ورزشهای خود را تا بهبودی کامل به تعویق بیاندازید.
مراقبت از زخم و کمک گرفتن از بالش های نرم دوناتی شکل هنگام نشستن
استفاده از حمام سیتز یا نشستن در آب گرم
رژیم غذایی سرشار از فیبر(مصرف انواع میوه ها،سبزیجات و غلات)
نوشیدن آب و مایعات (حداقل 8 لیوان در طول روز)
مصرف داروهای آنتی بیوتیک و مسکن ها با مشورت پزشک
عوامل خاصی خطر شقاق مقعدی را افزایش میدهند، از جمله:
شقاق همچنین ممکن است ناشی از بیماری التهابی روده، جراحی یا سایر درمان‌های پزشکی باشد که بر حرکات روده یا مقعد تأثیر می‌گذارد.
برای تشخیص کولیت اولسراتیو در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان، پزشک باید سایر بیماری ها را رد کند. پس از معاینه فیزیکی، آنها ممکن است موارد زیر را تجویز کنند: